دسته بندی انواع فیوز

اگرچه وضعیت حفاظت از جریان اضافی در یک مدار ممکن است خطر شوک نسبی آن مدار را در شرایط مختلف تعیین کند، اما باید درک شود که چنین دستگاه هایی هرگز برای محافظت در برابر شوک الکتریکی تعبیه نشده اند. نه فیوز و نه قطع کننده مدار برای باز شدن در صورت برق گرفتگی شخصی طراحی نشده اند. بلکه فقط از خود دستگاه ها در جریان بیش از حد رسانای مدار در برابر آسیب حرارت زیاد(و خطرات آتش سوزی با هادی های بیش از حد گرم) محافظت می کنند، حفاظت الکتریکی در درجه دوم شامل تجهیزات خاصی مانند بارهای الکتریکی و ژنراتورها می شود. از آن جا که جریان نامی لازم برای شوک الکتریکی یا برق گرفتگی بسیار کمتر از میزان جریان فشارقوی معمول است، وضعیت جریان بیش از حد دلیلی بر وقوع شوک نیست. دستگاه های دیگری نیز برای تشخیص شرایط خاص شوک طراحی شده اند (دستگاه های آشکارساز خطای اتصال به زمین بیشترین محبوبیت را دارند)، اما این دستگاه ها دقیقاً به همین منظور عمل می کنند و کاری با حفاظت دستگاه در برابر حرارت بالای رساناهای الکتریکی ندارند.

سخن آخر

_ فیوز یک رسانای کوچک و نازک است که برای ذوب شدن و جدا شدن به دو قطعه طراحی شده است تا بتواند در مواقع عبور جریان زیاد مدار را قطع کند.

_ کلید مخصوصی برای مدارشکن طراحی شده ای است که به طور خودکار برای قطع جریان مدار در حالت بیش از حد جریان باز می شود. بسته به نوع طراحی، اندازه و کاربرد مدارشکن ها را می توان از نظر حرارتی، میدان های مغناطیسی یا دستگاه های خارجی موسوم به “رله های حافظتی” قطع کرد (باز کرد).

_ فیوزها از نظر حداکثر مقدار جریان و همچنین ظرفیت مقاومت افت ولتاژ پس از قطع مدار درجه بندی می شوند.

_ فیوزها می توانند در انواع مختلف فیوزهای تندکار و کندکار طراحی شوند.

_ بهترین مکان برای نصب فیوز در سیستم اتصال زمین، مسیر بدون اتصال زمینی یک مدار هادی به سمت جریان الکتریکی است. به این ترتیب، هنگامی که فیوز می سوزد، فقط مدار هادی زمینی (ایمن) به جریان متصل می شود و باعث افزایش ایمنی و محافظت از افراد می شود.